Ne kadar çok uðurladým; istasyonda, Dönüþsüz biletli yolculuklara kendimi. Ýki bavula koydum; kanserli benliðimi. Bir gözüm gülerek, bir gözüm aðlayarak, Seyrettim sessizce gidiþini. Bir nefeslik suyu esirgedim; ardýna dökmeyi. Kavuþturmasýn kimse, bize birbirimizi..
Erdem Uçan./20.07.11
Sosyal Medyada Paylaşın:
Frued Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.