Üşürsün

Ölüm soðuktur…
Buz gibi bir bakýþa teslim olan gecelerde
Üþürsün;
Örtmez ya kimse, üzerindeki ezikliði
Anlarsýn gece bile senden daha aydýnlýktýr!

Ölüm soðuktur…
Üzerine palto alýp çýksan da
Sahildeki yalnýzlýk ile olan randevuna
Üþürsün.!

Þehrin ýþýklarýnda ararsýn onu
Varoþlarda yürürken korka korka

Biri sana saati sorsa
Ýrkilir;
Korkarsýn…

Hani o iþlek caddede
Kaldýrýmýn köþesinde dilenen kýz varya;
O bile acýr haline…

Üþürsün,
Soðuktur,
Alabildiðine acýtýr!

Çünkü yataðýnda hergece uyurken
Yüzünü çevirdiðinde
Saçlarý deðmez birilerinin,
Senin yüzüne...

Ýþte ozaman anlarsýn,
Ölümün nefes alýp vermeyle
Ýlgili olmadýðýný...
Kalýp gitmeyle ilgili olduðunu..

Ve bakarsýn Yasin’in dediði gibi,
Ölenle ölünmez,
Ama...
Gidenle ölünür...! ! !

[yAsin YeþiLtepe]

Sosyal Medyada Paylaşın: