Fakirler var,
Ramazaný dört gözle bekleyen fakirler…
Ýlk defa evine yemek girecek,
Beklide evet beklide,
Ramazanýn kýymetini en çokta onlar bilecek…
Bizler on bir ay doldururken mideleri,
Onlar yarý aç yarý tok geçirdi günleri…
Fakirler var fakirler,
Açlýktan uyuyamaz geceleri…
Hiç baktýk mý etrafýmýza hiç baktýk mý?
Sonra kendimizi sorguladýk mý?
Komþusu açken,
Tok yatan bizden deðildir;
Buyurmuþtu ALLAH RESULÜ…
Biz bu hayatýn neresindeyiz,
Aynaya hiç baktýk mý???
Ramazanda bir çok þeyi hatýrlar olduk,
Sanki ramazandan önce hiç fakir yoktu,
Sadakadan kaçtýk,
Zekâttan kaçtýk,
Aslýnda biz kendimizden kaçtýk…
Aðlamayý unuttuk kahkahalarda,
Kaybolduk koca koca yalanlarda,
Loþ ýþýklar beynimize vurdu,
Her þeyi görer olduk parada…
Öyle fakirler var ki,
Aðlýyor gecenin karanlýðýnda,
Dayanamýyor çocuðunun açlýðýna,
Zaten hiç bakmýyor ki, kendi açlýðýna…
Süt alamýyor çocuðuna,
Ayakkabý alamýyor,
Çanta alamýyor,
Hatta hatta ekmek alamýyor,
Kendini atýyor sokaða,
Sabah namazýnda…
Bu günde bir umut vardýr diyor,
Hala bir karýþtýralým þu çöpleri…
Karýþtýralým çöpleri...
Öyle fakirler var ki,
Sokaklarda yatýyor,
Sýrtýnda elbisesi yýrtýk…
Uyuyamýyor geceleri,
Kaðýt yakýyor, devriye atýyor,
Çok soðuk olur þehir sokaklarý…
Ölmemek için, evet ölmemek için,
Kýþýn unuturlar geceleri…
Gözümüze perdeler iniyor,
Göremiyoruz bunlarý,
Ya da görmek istemiyoruz…
On iki ayýda ramazan görsek,
Görürüz o zaman on bir ay göremediklerimizi…
Öyle fakirler var ki,
Dört gözle bekler ramazanlarý,
Evine yemek girecek iftar çadýrýndan,
Verilen sadakadan çocuðuna elbise alabilecek,
Sokaktaki, bir aylýðýna da olsa barýma bulacak,
Ya on bir ay ne olacak???
Hiç düþündük mü?
Ya da düþünmek istedik mi???
Öyle fakirler var ki,
Bitsin istemez ramazanlarý,
Ramazanlarla hatýrlarýz ancak onlarý….
Yýlmaz Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.