parmaklarýmda hasta yýldýzlar her biri gözlerim kadar yorgun ne dargýnlýðýnla diz çökebiliyorum ne de öfkemin uzamýþ zamanlarýnýn faili tutarak seni affedebiliyorum
günahkâr suretler býrakarak kaçýyorum akdenizin göbeðine hiç duyulmamýþ türkülerin sonuna baðlýyorum adýný ve sevmediðim bir lisanla þiirlerimden de kovuyorum seni yalnýzlýðýmýn zifiri karanlýðýna ’hazýr mýsýn’ birazdan söndüreceðim fenerleri
tutma yüreðimden çok uzun sustum ben bir sözcükle öptüðün yerden baþlayan o sinsi yangýnda intiharýn olurum ayrý tellerde ayrý ezgilerde piþmanlýkla güftelenmiþ bestelerin doruðunda beyhude nefesleri aklýmdan çýkmadýðýn sattlerle tükettim aþký sonsuz kýlmak en büyük yalan tarihim olsun sen istediðin gibi kal lâkin ben ikimizden de vazgeçtim
Faruk Civelek Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.