..... SEN .....
Kafa tutan kimdi, geçen yýllara,
Ne çabucak, unutmuþsun, dünü sen?
Nasýl da, benzedin, böyle ellere,
“Hiç ayrýlýk, yok” diyordun, hani sen? …
Gecelerde umut, umut yeþerip,
Gündüzleri, sokaklarý, þaþýrýp,
Dakikaya, üç-beþ mýsra, düþürüp,
Sene gibi, yaþadýn mý, günü sen?
Gözlerimi, asla uyku, tutmuyor,
Hayâllerin, beni tatmin, etmiyor,
Kelimeler, ifadeye, yetmiyor,
Anlamazsýn, bilemezsin, bunu sen…
Kahpe felek mâhkum, etmiþ, elimi,
Bundan arýyorum, belki ölümü,
Bir ben, bir de Allah, bilir halimi,
Dað baþýnda, taþ mý sandýn, beni sen?
Ne benzerin vardýr, ne de bir eþin,
Sen misin ýþýðý, ayýn, güneþin?
Bilmem aynalarla, nedir ki iþin?
Gel kendini, bir de bende, taný sen…
KURTOÐLU’m, ne olur, insafa gelsen,
Hayat “sevgi” demek, ah bunu bilsen,
Vallahi sevdiðim, yerimde olsan,
Benden yaman, sever idin, seni sen…
Aþýk Rifat KURTOÐLU ... ÇORUM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.