Her akþam güneþ batarken Kapýmda acý acý uluyan rüzgar Ta iliklerime kadar sokulur Ne ister sonsuz ihanetlerin muhatabý benden.
Yeniden kanamaya baþlar yaralarým Bakýþlarým bir daha donar Eski defterlerin yapraklarý arasýnda
Bilirim ki Bu rüzgar bir dosttandýr bana Bu karartýlmýþ þehrin Bu kara metropolünden çýkarmak için gelmiþtir belki.
Yýrtýk gömleðimden tutar Bir vadide bir aðacýn altýna atar beni Kökleri bütün arzý sarmýþ arþa uzanmýþ dallarýnýn altýnda hayretle bakarým ellerim aðzýmda çocuklar benden önce gelmiþler hepsi bir kavgadan çýkmýþ sanki þimþekler çakýyor gözlerinde beni bekliyorlar anladým hep birden aðlayacaðýz o aðacýn altýnda.
Ellerimizi üst üste koyacaðýz Dað gibi olacak ellerimiz Nurdan oluklar yapacaðýz Susuzluktan çatlayan dudaklara Bütün insanlar kanacak Ab-ý hayat suyundan Yeni bir dünya kuracaðýz Adem’in çamurundan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cbercin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.