kan toplamýþ parmaklarýyla dokundu yüreðine.. açtý yine evlad ü iyal çoluk çocuk..
esma tel tel hüzündü sanki gözlerine bakarken babasýnýn damla damla yaðmurdu yüzü dokunsan aðlardý..
osman gün ýþýmadan boþaltýrdý yataðýný ne zaman uyurdu bilinmezdi.. annesi asalýdan beri boya sandýðýný boynuna fýrtýnaya tutulmuþ bir fidan gibi eðilmiþti...
yokluklar ne kadar da çoktu... var olanlar ateþe düþmüþ kar misali erirken gözlerinin önünde