Ağıtlarını Gömerken Toprağa..

“eylül’dü
sükuta davet etti evren
iþaret parmaðýmýzla susturduk yaðmuru
ve
kurþun gözlerimizle niþan aldýk sonbaharýn kalbine”



ah
(balýkta olabilseydik keþke)
denize gömerdik acýlarýmýzý..



mütemadiyen razýydýk uçamamaya
ezber bozan güvercinler gibi
emeklemeden yürüttüler ecir kuyusuna
korkmadýk ölümden
uzandýk yanýna



asýlýrken memesine zamanýn
kim hatýrlar
þimdi
sütün ilk tadýný?


ya da
hangi þ(a)iire yüklü vebaldir
boynu kesilen taze bir aþk
ve kim tutar
karanlýkta aðlayan bulutun ellerini


heybetlisin akdeniz
beyaz da yakýþýyor sana


lakin


þimdi karatma zamaný
güneþe kirvelik yapan yalancý yýldýzlar yummalý kirpiklerini
artýk


belki
gözlerimizin tel örgüsünden
bir mülteci geçer
belki
loþ bir kadehten alacakaranlýk bir sevda uyanýr
henüz yazýlmamýþ bir sabah masalýna



kim b i l e b l i r ki /
aðýtlarýný gömerken topraða
kaç kere tarumar edilir
henüz öpülmemiþ gecelerin eflatun çiðdemi..?

...



o halde
susun



...







Çiðdem Parlayüksel




Sosyal Medyada Paylaşın: