Sorma

Ben hayatý yazdým,
Bir satýrdý ölüm
Baþkalarý yalanda kaldý.
Yaðmurda ýslandým da aðlamadým,
Yarýný yaþadým en korktuðum
Utandýðým anlarýmda.
Yangýnlarý çýkartana dek
Durmadým, direndim.
Yaðmurlarýn söndüremediði
Kuytularda ezilmeyen ateþleri,
Dahasý ormanlarda kaybolan çocuklarý
Yetiþtiren gökyüzüyle kavgalýydým.
Zeusun tapýnaðýnda gölgeleyen,
Bir gün bile içine girmeyen
Olimpusun eteklerinde pusu kuran, nöbet tutan,
Gülmeyen bir hýrçýnlýkla
Kýlýcýný çýkartan Oidupusa kin besledim.
Þüphelerin en derininden geldim,
Yarýný gördüm aðlamadým.
Kin duyan sonunda kendine döner
Kendinden bana döner,
Yarýna döner.
Irmaklar kýyýsýnda korku duraklarým,
Bir savurur ki sorma,
Bir tutar cigaramdan beni onu hiç sorma.
Ne dedim
Hiçbir þey sorulmadý,
Hiç kimse görmedi yabana giden avcýyý.
Ben gördüm ama sen sorma
Aðlayamam neden diye sorma
Ýþte bu kadar
Yarýn da aðlamadým
Aðlamak sana kaldý.
Bir dirhemde benim için aðla,
Nedeni sorma...sorma...

Erhan - 06.2000

Sosyal Medyada Paylaşın: