Mahzendeki Çiçek

Ýntihar saldýrýsýndan arda kalan
bir ince tohumduk biz, ikimiz.
Hayalleri mezarlýklara gömülü kalan
bir eski tabutluktuk biz, ikimiz.
çiçeklerin yeþermeye yüz tuttuðu gün
canlanacak ve savrulacaktýk biz, ikimiz.
Eski bir devrimcinin son sözünde tutulup
kalbleri hayata pompalayacaktýk.
Daima gülen gözlerimizle
ve aðlamaktan arda kalan titreyen dudaðýmýzla,
bir þablon çizecektik yaþama dair.
Yýlmýþ bir nesilden
tutkulu bir aþk yazacaktýk meydanlara.
Saf saf dizilirken insanlar
sonsuz bir özgürlüðe dalacaktý çocuklar.
Serpilecekti genç kýzlar
Halayda yer tutacaktý hayallerimiz.
Sana gönderdiðimiz son çiçek de
Hiç bir zaman ve hiç bir yerde
Kendiliðinden solmayacaktý.
Oysa ki tükenmiþ bir bestenin
son armonisi çalýyor,
beynimin en ücra müzik setinde.
Sancýlý bir ana doðum yapýyor,
Kýþkýrtýlmýþ köpekler saldýrýya geçti
Ve ansýzýn fýþkýrdý bir izliham,
Tüketti en kaybolan zamanýnda,
Sessizliðin su içip
Ýþemeye gittiði o anda.

Erhan-2003
Sosyal Medyada Paylaşın: