TANIDIK YERİN ŞİMDİKİ HALLERİ

Þimdi çýplak albasanlar basýyor toz toprak rengi
Kuru oduna dönmüþ gibi yüzü
Ne bir köyü ne bir kasabayý andýrýyor
Oysa her sokakta tanýdýk tahta kanatlý kapý önü
Tokmaklar susmuþ þimdi unutulmuþ vuruþlar tak-tuk
Ah baðrý yanýk sevgilim
Ay ýn bu gece var olduðunu bilmesek

Hedef kocaman Dünya niþan almak kolay
Kimliði çok eski kim bilir kimden kalma fotokopisi
Çýkageliyor zeytin karasý gecelerin açýk alnýndan
Semalardan yeryüzüne gönderilen iki melek
Satýr arasýnda duran resme ’edepli ol’ der gibi bakarak

Sýzlanýp duruyor yüreðim incitmeyim korkusundan
Bana öyle tebessüm ediþi var ki
Ateþin eritip suyun ansýzýn çelikleþtirdiði
Býçak sesi misali tin tin tinliyor
Heba oluyor her adýmda pýtrak dikenli tozlu yollarda
Yedi veren gülüm cam göbeði

Hep ayný taþlar lakin taþ aralarý kapalý
Bahçe duvarýnýn en uç noktasý ki bir çift serçe kuþ
Menzil dýþý küçük gözlerinde ölümün korkusu yok
Cývan misali yeni yetme bir delikanlýya
Silahýna davran diye nasýl da kafa tutuyorlar

Elimde aðýr duran roman sayfasý ’nü’ yüzü
Usta elinden çýkma belli gül dalýndan barok çerçevesi
Sultasýný kullanýr gibi hele bana bakarken gülmesi
Aydýnlýðýn örttüðü dizeler misali þiir gibi
Yavaþ yavaþ kapat þu kitabý yokmu demesi
Öldürüyor o gece hepten beni

Hastalýðýmýn ateþi baþlýyor gene
Geceyi gören aðaçlar soyunuyor bir çýrpýda
Karþýmdaki evin aralýk duran kapýsý
Duyuluyor iki muhabet kuþunun yaþlýca kart sesi

Konuþmak yorulmaktýr
ve bazen satýr aralarýnda
en güzeli aniden susup
Dinlemektir.

Kemal Keçeli



Sosyal Medyada Paylaşın: