siyaha bandýðým ah o korkaklýk son dansýný edemeden yýkýldý bedenimde sert bir sarhoþluktu oysa bu çocukluktan ibaret sandýðým geveze akþamlarý boþladým üstelik her aným omuzlarý çökmüþ alaca þimdi...
hiçbir anýmsamaya býrakmadým gözlerini vakur bir sisle dinen ay ýþýðý ürpertisinde ölümsüz olanýn ölüm olduðuna inanmak istemeden kýzýl bir gül yaygarasýyla bastýrýrken gerçeði esrik sevdalarla kurulu þaþkýnlýk bahçemde hiçbir unutmaya terk etmedim sözlerini...
inceliyor sokak kent sýrayla ülkeler yangýnlar da bunaldý kýþ akþamlarý kan ter içinde sonsuzluðundan sýkýldýðým bu evren kapanýnda eriþilmeyen iyimser ýrmaklarýydý düþlerimin kendi kendime yarattýðým bu sabah sýkýntýsýnda erken bastýran yaðmurlara sýðýnýyorum belki silinir diye yüzlerdeki baþka yüzler...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.