Kimine göre þiirdir, Kimine göre tarihtir, Ýstanbul! Benim için hiçliðin baþlangýcý. Benliðimi bulurum, Sevdiðimin acýsýný sende unuturum. Çamlýca tependen bakýnca, Boðazýnýn serin sularýna, Ýçimde bir akýntý belirir, Ve hiçranýmý dindirir. Ey Ýstanbul! Sende Sevdamý yoðururum, Kýzkulende, sevdiðimi, Kem gözlerden korurum. Galata köpründe balýkçýlarýný izlerim, Küçük oltalarýný baðrýna salmýþlar, Senden birþey koparmak için, Boþuna çabalamktalar, Sen bugüne kadar kime ne vermiþsin. Galata köprün üzerinde, Hayatýn ortasýnda sanýrým kendimi, Bir yanda galata kulen, Bir yanda eski çarþýn, Farklý düþler, Farklý anýlarý saklayan þehir. Hiçliðimin anlamý Ey istanbul! Anadoludan kopup gelirler, Haydarpaþa garýna, Umudun adýdýr, daracýk boðazýndan, Göztepe vapuruyla, Martýlarýn serenatýnda, Simitçi Mehmet Amcanýn Bir simiti ve bir bardak demli çay ile. Diðer yakasýna varmak. Hiçliðini bulamamýþlar için. Ey Ýstanbul! Eminönü balýkçýlarýn, Herbiri küçük tekneleriyle, Halicini beklemekte, Bir lokma balýk ekmekle, Tüm benliðimi ve hiçliðimi, Zincirle baðlarsýn kendine, Ey Ýstanbul! Nice canlar verildi uðrunda, Nice sultanlar diz çöktü önümde, Sultanlar sultaný seni müjdeledi, Baðrýna Eyyup Sultaný gönderdi, Ve Ey Ýstanbul! Sana hiçliðini öðretti. Ey Ýstanbul! Kimine göre ibadet, Kimine göre eylencesin, Ya benliðini buldurur, Ya da zillet edersin, Ey Ýstanbul! Söyle söyle sen nesin.
Musap TALHA Sosyal Medyada Paylaşın:
prensdus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.