harabe duygular içinde yaþam sürdürüyorum...
ve sensiz yalnýzlýgým..
2 oda, bir sensizlik var acizane yüreðimde..
yazmak, en hýrçýn ihtiyacým þu aralar..
günler , akarken bileklerimden...
kýskanýrým dudak aralarýný.
nefesin çarparken....
aþk, binlerce insan arasýnda agýzlarda kirlenmiþ
yüce duygu..
Adem ve Havvanýn devrimcileriyiz aslýnda...
Tek baþýmayým derken istiklanýn ortasýnda
kalabalýklar arasýnda hapseder bedenini,
Kalbin anlamaya zorlanýr daima..
bir mecra’dan çýkarken
ellerim birbirine kelepçeli,
gözlerim alýþkýn siyah bulutlara,
belki bir ýþýk...
fakat farkýna bile varmazsýn
Ve hiçbirzaman çözemezsin seni seviyorum’larýn gerçekliðni.
ve sakýn aklýndan çýkmasýn bayým :
’Zamaný yoktur aþkýn , istediðin zaman bulamazsýn! ’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.