BENİM DİKENSİZ GÜLÜM

Bir zamanlar her günüm bir bahardý.
Gönül derem þýrýl þýrýl akardý.
Gönül daðýma yaðsa bile kar,
Dert etmezdim,altýnda kar çiçeðim var.

Sevemedim belki onun kadar.
Ne yapayým ki! bende olan o kadar.
Bir gün olsun duymadým aðzýndan,
Demedi:"Sevmiyorsun benim kadar"

O güller içinde en güzel gül idi,
Hiç canýmý yakmadý dikenleri.
Gönlümün sanki seher yeleiydi;
Ama o hiç deli deli esmedi.

Hep açýk tuttu gönül kapýsýný.
Bedelsiz vermiþti tapusunu.
Fazla süremedim o sefayý.
Çekmek varmýþ gönül cefasýný .

Her cuma gidiyorum kabrine,
Bazen mor menekþeler olur elimde
Mor menekþenin büküktür boynu.
Kendime benzetiyorum onu.

Bir gül daha koklayamam üstüne.
Benzemez kokusuna rengine.
Koyamam serçeyi bülbülümün kafesine
Benzemez bülbülümün güzel ötüþüne.

Sosyal Medyada Paylaşın: