döne..

bir pervane gibi
ýþýða döndü
döne
kül oldu
kanatlarý...

aþka yordu
tüm düþlerini
dikenlerini güle
kýþlarýný yaza
eridi
baharda
bir top kar gibi..

günleri
aylarý
yýllarý eyledi yüreðinde..

dalyalar gibi
al al açýldý
yaralarý
ve
çözüldü sonunda
kara bir melalle baðladýðý
dili...

ve
vurup kendini
yollara
gitti günler boyu
bitmedi yollar..

ünledi
feryat etti
anlattý
bilmedi eller..

gül ekti
diken düþen her yere
onmadý yüzler...

sonunda
bildi
kara bir geceye çýkar
yollar
ak kararýr
ham olan da düþer dalýndan
olgun olan da
kurtlanan da..

ham mýyým,
dedi
olgun mu
kurtlu
yoksa marazlý mý...

inledi durdu...
ve
sonra
gözleri
hep ayný noktada:
’ne çok dað var,
dedi
ne çok taþ
ne çok ateþ
ve
ne çok su...’

ateþi seçti döne..

döne..

bir pervane gibi
ýþýða döndü
döne
kül oldu
kanatlarý...



07/09/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: