Din olmaz bizde
Muhammed ümmeti, Âdemoðluyuz,
Ýblislik, þeytanlýk, cin olmaz bide.
Allah’ýn kuluyuz, nefer tuðluyuz,
Tevhidin dýþýnda, din olmaz bizde.
Yaþýyor olsak ta, dünya cevrini,
Kör oldu gözümüz, görmez seyrini,
Noktaya çevirdi, gönül devrini,
Zaman; an’ýmýzdýr, dün olmaz bizde.
Ýçimizde bulduk, þahlar þahýný,
Bu yüzden terk, ettik iki cihaný,
Ýsteyenin olsun, rütbe niþaný,
Padiþah yanýnda, ün olmaz bizde.
Can gözü açýldý, evvelce kördük,
Faili, mevsufu, mevcudu gördük,
Bütün zýtlýklarý, aþk ile ördük,
Biri bir biliriz bin olmaz bizde.
Enfüste cem oldu, afakýn farký,
Zat’ý akdesine, baðlandý arký,
Aþk ile dönüyor, feleðin çarký,
Sevgiyle dolmuþuz, kin olmaz bizde.
Her tarafta ayna, aynadaki o,
Cemali nurunu, yaymadaki o,
Altý ciheti bir, saymadaki o,
Bunun ötesinde, yön olmaz bizde.
“Fe semme vechullah” buyurdu madem,
Gönül kýblesini, bulmaz mý? Âdem,
Derman devletine, basmýþýz kadem,
Yaralý, yaralý dön olmaz bizde.
07.09.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.