H A Y M E A N A

Anadolu’m, Türkiye’m, diyenlerin anasý,
Hayme Ana - Domaniç, nasýl da yakýþmýþlar.
Domaniç’ki, yörede olur yaylanýn hasý,
Yazýn nasýl serinde, çok sert oluyor kýþlar.

Yalnýzca dörtyüz çadýr, Ertuðrul Bey baþýnda,
Anasý Hayme Ana, çadýrý burda kurdu.
Çadýrda yetmiþ milyon, tam altýyüz yaþýnda,
Teslim etti gururla, Zübeyde’ye bu yurdu.

Asya’nýn Bozkýrýndan yemyeþil Çarþamba’ya,
Bir ocak yaktý ana, ocak hâlâ yanýyor.
Güneþ tam arkasýnda, bakarak gelmiþ ay’a,
Vefalýdýr bu millet, Fatiha’yla anýyor.

Çadýra " Yurt " diyoruz, yurdu diþi kuþ yapar,
Söküp te çadýrlarý, kýþýn Söðüd’ü tuttu.
O ananýn evladý, Ýslâm, Allah’a tapar,
Torun Osman Gazi’yi kollarýnda uyuttu.

Hayme Ana’m bu devlet, " Muasýr Devlet " oldu,
Cennette safaný sür, merak etme bizleri.
Bu yurt Ertuðrul’larla ve Osman’larla doldu,
Rehber oldu bizlere yol gösteren sözleri.

Ak, boz atlar üstünde yaðýz delikanlýlar,
O gün nasýl düþmana, kartal gibi daldýysa,
Diktiðin o fidanlar, altý asýr canlýlar,
Bu gün yine aynýdýr, " Hücum " emri aldýysa.

Devlet Ana’m, çadýrýn üç kýtayý bürüdü,
Gittiðimiz yerlere götürdük medeniyet.
Bir baþka torununun arkasýndan yürüdü,
Yeni idare þekli, þükür ki Cumhuriyet.

Cennet gibi yurdumun düþmaný olacaktýr,
Merak etme ay ana, BU EZAN DÝNMEYECEK.
Türk’e düþman olanlar, belayý bulacaktýr,
Çadýrdan tek ses çýkar, BU BAYRAK ÝNMEYECEK.

Ýsa Kahraman


Sosyal Medyada Paylaşın: