Harap gezegenin duygusal yolcusuydum bir zamanlar Bilincimi kara delik yutmadan önce Kýyameti izliyordum bilmem kaçýncý kanalda Fark ettim yokluðumu sen yaþamýyorsun deyince
Ýnanmýþtým oysa her gecenin bir sabaha doðduðuna Açmamýþ çiçeklerin aþklara kök saldýðýna Yanýlmýþým anladým çiçek deðilim köküm yok acunda Sensizliðin girdabý çekerken ruhumu derinlere
Tanrýlarýn oklarý sineme saplanýyor kanýyor içimde yokluðun Bir baþka âleme uzanýyor dünlerim kaydý yok kimliksiz Belleðimin her zerresi kavruluyor sevdanýn gizeminde Kanadý kýrýk kelebek dolanýyor bakýþlarýmýn kýyýsýnda sessizce
Terk edin uykularýmý uðursuz karabasanlar Bir mavi gülümsemeye hasret gönlümün güvercini Uykusuz meleðimin kanat çýrpýþýna tutsak kaldým Ve haykýrýyorum haykýrýyorum sana ölüm al beni kollarýna Al beni kollarýna uyut
Þiir:Ümit GAÞ Fotoðraf:Ümit GAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
diyarı gurbet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.