Kutlu bir sona kırılan kalem!...

[ kalin]
Mektep, ekmek, gelecek, derdi.

Babam, adam olmak, derdi.

Vicdan tedavülden kalkmadan evvel...

Þehre yabancý ruhlar taþýnýr.

Terkisinde yorgun umutlar,

Dutlu kahve, amelenin ikinci evi.

Dertlerin çýkmaz sokaðý.

Çeyrek ekmekle, insanlýk sýnavý ne acý...

Yüz gram çay, on lira...

Geceler katran karasý.

Ýdarelik, idare edilenin göstergesiymiþ meðer.

Her gece, çocukluklar kanar.

Sitem çaðýrýr dudaklar.

Yürek kanar, mahzun...

Gönül baðý, tarumar...

Kýrýlmamalýydý gaz lambasýnýn camý, çocuðun kumbarasý da...

Yaþanmadan baharlar, kýþý anlatýr yorgun maki bakýþlar.

Tetikteki öfkeleri gizler, peykeler sebat, mihmandar oldu,

Yýllar yýlý imbik, imbik, süzülmeden lekeler.

Selam söyler, nehirler, denizler, beldeler.

Umudun ninnisini söyler , yeller çalýnmýþ, yitik sanýlan yarýnlar.

Kelepçeler, zincirler, demir parmaklýklar.

Tanýklar, tanýklar, tanýklar...

Tekmili birden tanýklar.

Hatasýz, efendilerine karþý, yargýçlar.

Kutlu bir sona kýrýlan kalem.

Ölüm, ölümüne tuzlu.

Uðrunda ölünene raðmen...

Sosyal Medyada Paylaşın: