Islak kanatlar meydanýnda bir heykel, elinde yaðmalanmýþ son bir gül, Yüreðinin çekirdeðinde sýmsýcak bir düþ tabakasý, Yanardaðlarýndan som kelebekler fýþkýrýyor…
Bir heykel çabukluðuyla yontuluyor denizlerim, geriye yanýlgýlar birikintisi kalýyor sadece.
Heykel izleri sendeliyor hayal çizgilerimde , Kayýp kilitler zamaný / karanfiller maðarasý, Her harami bir ulak, ellerinde mýzrak gibi kalemler, Parola deðiþmiyor : açýl susam açýl…
Bir kýrbacýn öfkesi, simsiyah soluklu, Mermerin tarihi olmuþ cellat çiçekleri, Kucak dolusu maviliklerin ilk ihtilali belki de, Ve üflenen bir imbat koþarak esiyor, Kirpikleri günbatýmý külleri makamý.