Gafil Kul.
Ey vefalý, gerçek dost, açtým elimi sana,
Layýk olmasam bile, merhamet eyle bana.
Nefis denilen þaki, kesmiþ tüm yollarýmý,
Zevk ve tembellik ile baðlamýþ kollarýmý.
Geçmiþ mezarý ekber, gelecekten ümit yok,
Gaflet yollarý kesmiþ, kaybedenler nede çok.
Gurur kibir, el ele, cehalet veriyor gaz,
Þu cahil cesura bak, ne namaz var ne niyaz.
Sanki cýrcýr böceði, gece gündüz çalar saz.
Hali öyle beter ki, cehennem suçuna az.
Ama Sen affýn ile, hep umut veriyorsun,
Cennetin kapýsýný, açmýþta gir diyorsun.
Ben ne gafil bir kulum, hep hata ediyorum,
Bu günahkar halimle, kurtuluþ diliyorum.
Ama yok ki sýðýnak, rahmet kapýndan baþka
Nefsim aldattý beni, sandým ki hayat þaka.
Bu gafil kul hak etmiþ, narýcehimde yanmak,
Sana yakýþýr Rabbim, gafil kulun kurtarmak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.