,,,,,,,,,,,,,,,

gözlerin yaðmur bulutlarýný çeker kendine
kirpiklerin aðýrlaþýr içine batarsýn
küçük bir çocuk ýslanýr bir yerlerde
çýpýlçýplak yalnýzlýðýnla sana sarýllýr
çocuk aðlar, sen susarsýn


zaman en karanlýk anýný gösterir
saatler küçülür yükselen duvarlarýnda
zifiriden bir ton koyudur siyahlar
bir toz bulutunda sürüklenir
dünler, düþler, düþünceler
arkasýndan koþsan da tutamazsýn


yýldýzlar bir bir düþer gökyüzünden
gölgeler kaybolur gözlerinde
zaman karanlýðýný yaþar kendince
akrep kilitlenmiþtir yelkovana ve sana
duyulmaz artýk saatin sesi
yalnýzlýðýn bile çoktan terketmiþtir seni


parmaklarýn bile kaybolur belki
dostlarýný sayarken
gönül boþluðuna düþer sesinin yankýlarý
kirpiklerin nemlenir peþi sýra
içinde bir sel, bir fýrtýna,bir karanlýk
çocuk üþür, çocuk korkar, çocuk susar
ben kendime sarýlýp yokluðuna aðlarým


Ýhsan ÇAYBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın: