Daha ilk cümlede çuvalladým bakma artýk gözlerime, ne kadar yalvarsam da çýkamadýn düþlerimden, bedenine deðil hasret kaldým ellerine, kalbim sende kaldý dönemedi kendiliðine...
Bir uçurtma kadar uzak ama bir gözyaþý kadar yakýn, dünyanýn pisliðinden arýnmýþ su zerresi kadar yalýn, kalbimde yaþattýðým bir melek deðil sadece bir kadýn, ruhum hapislerde tutsak kalan körpe vucudumu da siz alýn...
Benden beni alan duyar mýsýn çýðlýðýmý, her saniye baþý yanlýzca senin adýný sayýkladýðýmý, belki de sanýrsýn boþ hayallere kapýldýðýmý, ama bilmezsin ki bu aþký ölümüne arzuladýðýmý...
Ne dudaðýný ne yüzünü istemem senden, bir tek gözlerin bende olsun ve de tut sýkýca elimden, bu aný yaþatýrsan geçerim ben kendimden, ruhuma sahip çýk çünkü hayýr gelmez bedenimden...
Senin için ölmeyi deðil yaþamayi göze almýþým, içimde sakladýklarýmý beyaz bir kaðýda yazmýþým, baktým ki eski benden eser yok kendimi aþmýþým, tavýrlarýma aldýrma çünkü ben sadece aþýðým...
Sýkýldýn mý benden söyle hem gideyim, seni unutmamý isteme bunu nasýl kalbime geçireyim, yeter ki iste bu hayatý terk edeyim, sensizliði deðil ölümü tercih ederim...
Ey insanlar sizde üstümden ezip geçin, ama sakýn ola ki sevdiðime laf etmeyin, Mecnun daðlarý deldi her yerde söz edin, ben o daðlarda öldüm sevdiðimin mutlu olmasý için...
04.09.11 12:19 Üsküp
mehmed arif
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmed Arif Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.