GECENİN KARA İZİNDE
Üstüne çekilir þal gecelerin
Karanlýk koynunu açar ansýzýn
Bir boþlukta kaybolurken ellerin
Ýzini süremez kimse hýrsýzýn
Yüzüm de karýþýr gider hicrete
Kara bulut gibi parçalanýrým
Akþam döner sanki bir kýyamete
Duamýz destursuz kabul et Tanrým
Yarým geldik, böyle gideriz yarým
Her daðýn baþýnda baþka bir nara
Kimse duymaz, yalnýzca ben duyarým
Dayarým baþýmý keskin bir yara
Sularla gelirken dudak dudaða
Ýçimde güllenir bir yaz yaðmuru
Ellerim dokunur dala, budaða
Her þey olur gönlümüzün umuru
Kayýtsýz kalmazken hiçbir gerçeðe
Bendim son gördüðün bu yol yorgunu
Bir býçak vururlar kara geceye
Sonunda ben yerim yine vurgunu
Neylesem bitmiyor benim telaþým
Gün be gün bozulur sana ahengim
Ver elini aman, aðrýyor baþým
Gündüzle kavgam var, geceyle cengim
Ay saklanýr, günse olur deli tay
Koyaklarda hep oynarýz körebe
Keder çöker omuzlara vay ki, vay
Vallahi bilemem, kim, kime gebe
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.