özle beni
yazmayacaðým
sormayacaðým halini hatrýný
bakmayacaðým yüzüne
gelip geçerken önümden
aramayacaðým seni
sesim kýsýk
gözlerim kapalý
özle beni
cehennemin içine düþmüþ gibi
dilersen
-bi’ bok varmýþ gibi-
git dünyanýn bir ucuna
yeni hayatlar kur
baþkalarýna sarýlýp
baþka güneþlere uyan
baþka günlerin
baþka kýyafetlerini giy üzerine
dudaðýna baþka tenler dokundur
baþka dilde söyle þarkýlarýný
ya da baþka dilde aðla
umrum bile olmayacak
senden yana
lakin sen
içinde hep bi merakla
“nerde þimdi acaba”
diye düþüneceksin
bazen telefona gidecek elin
sesimi duymak isteyeceksin
içimdeki sevginin ateþini
yeniden koklamak isteyeceksin
ama
ben
katýk edip içime öfkemi
seni karanlýklara hapsedeceðim
seni bir daha görmeyecek
bir daha anmayacak
ve sonsuza kadar
bensizliðe gömeceðim
özle beni
atilla güler