bu yazdýklarýmdan sonra
seni bi’ süre daha yalnýz býrakacaðým sophia
ama ne zaman istersen uðra yanýma
ya da bi’ telefon et
bi’ mesaj yolla
ulaþýrým ben sana
bilmiyorsun
ne kadar çok bu son desem de
hiç bitmedi bulmacalar
eklendi bir yenisi daha
her çözümden sonra
oysa biliyorum
insan çözümsüz bir muamma
bilmediðim
her birinin yaptýðý bana
bilerek veya bilmeyerek
býraktýklarý avuçlarýma
kimi zaman umut
kimi zaman hüzün
bazen acý
tatlý bazen de
ne çok þey yaptýlar bana
iyiyi de
kötü olanlarý da
her þeyi
iþlediler oya oya ruhuma
iþte tek gerçek bu
onlardan kalan bana
ne denli ‘neden’ diye sorsam da
ve kimilerinin cevabýný bazen bulsam da
kalakaldým bazýlarýnýn cevapsýzlýðýyla
tutuþup bir yangýnýn ortasýnda
bu yüzden sophia
býraktým artýk sorular sormayý
zaman elimden su gibi aktýkça
çözümsüz bulmacalar atýlýr ya hani
çöp kutusuna
attým sorularýn tümünü
okyanuslara
yýllar sophia yýllar
hüzünle mutluluðu
birbirine baðladýlar
doðruyla yanlýþý
eksiyle artýyý
günle geceyi
sormadan
cevap beklemeden
anladým ki
yapmak istediklerini
býrakmamalýsýn sonraya
sonralar hep daha sonra
hep uzak kavuþmalara
þimdi iþte sophia
hayatý yeniden yaþamak istiyor caným
çoðu kiþi ‘geç artýk bunlarý’ dese de bana
ateþ sönmüyor
ve hayat da
insan gibi sonu olmayan bir bulmaca
önümde adýmlarýmý atacaðým daha nice sokak
havasýný soluyacaðým daha nice diyar
yüreðine izimi býrakacaðým daha nice aþk var
dinmiyor ve bitmiyor hiç
içimde büyüyen arzular
evet sophia
artýk bana müsaade
þimdilik benden bu kadar
görüþelim yine
müsait bir zamanda
þimdilik hoþça kal
atilla güler