KALBİNDEN SEKEN KURŞUN:

Ayten için...


/Saçlarýndan kavrayarak sürükledi zaman, seni kirli takvimlere...
Ayrýlýðýn ensesinde mermi bakýþlarýn, ellerinde bir bardak çayýn sýcaklýðý kaldý!../



I

Sen, hayatýmýn en berrak yaný
ayný denizlere aktýðým nehir...
sen mülteci sevgilim
zamana direnemeyen özlemim
iþlenmiþ bir günah kadar geç kalmýþlýðým...

- Ve sen, ’dualarýmýn Bismillah’ýsýn.. -’

Ben, senin hýçkýrýklarýn, ýssýz tenhalýðýn
kalbinden seken bir kurþun belki de;
her fýtýnana kýrýk bir-dalým!..
yüreðine sýkýca iliklediðin prefabrik þiirlerin
ve tipiye tutulan yorgun gülüþlerin...

II


’Acýnýn camlarýnda buðulanan hayatlardýk’...
silindik
silindik
de-
Meryem’in kutsal rahminde yeniden dirildik

Anlatacak ne kalmýþtý ki oysa-
kendimizce bir yaþamaktýk;
o yaranýn içinde birlikte kanayacaktýk
býraksalar bir yol gibi uzaklýða uzayacaktýk...


III

Bugün doðum günün...
sana bir kitap alýp, kýsa bir þiir sokuþturamýyorum arasýna!

Bugün doðum günün...
evimde sana büyüyen daðýnýk kederlerim
odamýn duvarýnda asýlý kalmýþ sýzlayan resmin
resmine damlayan gözyaþlarým
yastýðýmýn altýnda unuttuðun; yaralarýný gömdüðün kitaplarýn...

Ve kalbimde asýlý kalmýþ birkaç þiirin...

Bugün senin doðum günün;
bitmenin, tükenmenin, yenilmenin çarmýhýnda!
bak, þuramda açýk bir yarasýn hala...

bak,
iþte
þuramda!

IV

Ve sonra þarký söyledim göðünü yitiren kuþlara
üstelik sen de yoktun!
bir talan düþmeseydi payýma
keþke;
böyle bir baþýma kala kalmasaydým.

Keþke bölüþebilseydim en çok sana ulanmýþ þiirlerimi
ömrümüze yapýþan ayrýlýðýn tutsaklýðýnda..
halbuki savrulsakta hep kendi içimize savrulurduk,
yapraklarý sararan, savrulan eylüllerde
hüzne inat, ayrýlýða inat, yollara inat...

Ýþte böyle sýrýlsýklamken ay ýþýðýný utandýran yüzünde..

V


/Aðlýyor musun?
hayýr,
aðlayan birini taklit ediyorum../

*

Sensizliðin intihar boðuntularýnda
yokluðuna býçak çekip,
hayatýn acýmasýz bedellerinde baðrýma bu þiiri basarak
þiirlerin sahte gerçekliðinde avutarak kendimi
sancýlanan anýlarýn artakalan kýsmýna sarýlýyorum!..

Bir sevdaya hazýrlýklý olamýyor insan
hep yanlýþ hesaplarda!..
þimdi gelip toplasan, çýkarsan kaç ederim aþkýn bilançosunda!
ama bu hesaplar bize göre deðil sevgili...
çünkü hayatýn kör kuytusunda, yalnýzlýðýmýn buruþukluðunu ütülemeyi
ve sözcüklerle seviþmeyi senden öðrendim
yaralanmayý da!..

*
Sen
de
bir
ýrmaktýn
hep senin olmayan denizlere aktýn...

/Ey sevgili;
ben her saklanbaç oyununda iyi saklanamadým;
bu senin suçun deðil...
’seni þimdi görsem-
kendimi bir yerlerden hatýrlar ama asla çýkaramam!..’/



(Birdal ERDOÐMUÞ/2009)




Sosyal Medyada Paylaşın: