Kýrýk yerlerimiz daha güçlü Verda Sen nazlý bir gül Ben müzmin bir dað otu Bu son bekleyiþ Belkide son veda
Gözlerinin üzerindeki perde aralanmadan Papucun yok diye lanet okurdun ayaklarý olmayan adamý görünceye dek Loþtur kötülüðün ýþýðý verda Ve hiç sönmez Ölünceye dek
Örümcek güzergahý gibi çizili yolumuz aþký Adem’den ödünc aldýðýmýzdan beri Bir kaç adým kala vazgeçen ölümden Biz deðilmiydik kendimize ihanet eden
Solan çiçekler için umut yoktur Verda Yaðmamýþ yaðmurlar için vakit var Hayat senin cesaretine göre geniþler Ya da daralýr olduðu yerde odalar
Karanlýk zamanlarda göz görmeye baþlar Verda Hayatýnýn hikayesini yazamamýþ bir kuþ burukluðunda Kalabalýðýn emri yerine kendi gerçeðini yaþamaya baþladýðýnda Seni korkutan yerlere git
En yoksul dilenci kendi içindekidir Verda Mucizelere inanmaz gerçek kahramanlar Mükemmel bir uþak,gaddar bir efendidir hayat Ne sen,ne de sevdiklerin onun umurunda
Heyecan ve ihtiras sýcak çorbaya benzer Verda Önce aðzýn yanar sonra iþtahla yersin Gölge gibi günahlarýn arkana takýldýðýnda Kendinden vazgeçmiþ bir fahiþeye benzersin
Her günahýn yüreðinde bir sevap titreþir Verda Her aþkýn peçesinin ardýnda bir ayrýlýk gülümser
Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.