Ýmgeye düþtü al gül dudaðýnda kadýnýn
Büyümeyi öðretti sudaki halkalara
Harflerini kopardý sevgi dolu adýnýn
Sakladý vahameti sularý yara yara.
Ezgiydi kulaklarda kýrýlgandý sadýktý
Duvaðýný çýkarýp eskiyince umudu
Ýncir çekirdeðinden çýkan sebepten býktý
Öfkenin gölgesinde yýllar boyu uyudu.
Kirpikleri birleþti son sözünü ararken
Gerisinde kalanlar meyvelerdi sadece
Güneþin iplerini sabah yeli sararken
Bir “Of!” oldu çýnladý dilinden kopan hece.
Yýrtýlmýþtý hoyratça umudun haritasý
Ýþlemeler içinde saklarken sandýðýnda
Çatlamak üzereydi çýrpýnan hayat tasý
Yanýlmýþtý anladý yaþýyor sandýðýnda.
Nokta koydu kâbusa sonra ünlemi sildi
Soru iþaretini kaldýrýp saldý suya
Parantezli þiddetler birden bire eksildi
Yumdu gözünü daldý dönülmeyen uykuya.
Halkalar geniþledi gözden kayboldu al gül
Dalgalara karýþtý ömrü taþýyan balon
Ýlkyazýn baþlarýnda bir anda sustu bülbül
Çekti beyaz perdeyi kalemiyle yazdý; Son!
Afet Ýnce Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM