Ağla Gurbet

Üþüyorum ben gurbet,

Dertliyim gönül sabret;

Bu gecede geçsin gitsin,

Ben yalnýzým aðla gurbet.



Nerde, akan soðuk çeþmeler?

Nerde, serin gölgeler?

Nerde, sevinç dolu rüyalar?

Ben yalnýzým aðla gurbet.



Bir yudumu zehir olsun kara çay,

Yürüme yollarda buz tutmuþ kay;

Nerede bizim memleket vay!

Ben yalnýzým aðla gurbet.



Aðzýný açsan, dilin düþer;

Konuþsan, nefesin biter;

Küs gibi durur gider,

Ben yalnýzým aðla gurbet.



Bloklar saf durmuþ nerede?

Ýki deðneði köþk olan köyde,

Et kemikten sýyrýlmýþ bende,

Ben yalnýzým aðla gurbet.



Zaten susuz kalmýþým, öfkemden;

Derdim çok döksem, derelerden;

Akar gider buralardan…

Ben yalnýzým aðla gurbet.



Beðenilmez bir garibim,

Nasip olsun ölürüm.

Hakk Teâlâ’yý görürüm.

Ben yalnýzým aðla gurbet.



Hasan Akbal
Sosyal Medyada Paylaşın: