mevsimsiz açan çiçeklere asýlsýz anlatýlan masallara benziyor zaman yaþamak çengelli iðne gibi yýrtsa da gözlerimi býkmadan yedi düvel öncesinin hikayelerini anlattým kumrulara sonra susuz ve dilsiz kaldým asýrlarca…
dinle iki gözüm isimsiz martýlarý çevirdim az önce rüzgârýn koynundan umursamadý denizin yosun kokulu saçlarý hiç utanmadý yakamozlarýn yüzüme yansýyan ýþýltýsý oysa yudumluk su saklayacaktým dilimin altýnda belki çiçekler açacaktý sahipsiz topraklarda belki böcekler kanatlanacaktý siyahi göklerde /olmadý
yazýk! evrenin küllerinden güneþ doðmuyor ki karanlýk karanlýðý içiyor, duasýz akþamlarýn arifesinde dünyanýn iki yüzü de yalan dolan tek bildiðim gerçek kefensiz giden çocuklar…
inanmak zor beli bükülen zamanýn doðrulmasýna sadece acýmak sadece yardým yetmiyor ki bir baþka bakmalý bir baþka dokunmalýyýz umutsuz bakan gözlere, çilekeþ kalplere
ah! can özüm yaðmur sonrasý, buharlaþmadan dualar Tanrý’nýn gazabýna uðramadan açýlan eller solan gülleri, kuruyan topraðý yeniden yeþertmeliyiz…
bilmeli ki insan tüm kainatýn aklý bir incir çekirdeði etmiyorsa çatlayan topraðýn, açgözlü akbabalarýn suçu ne…
ayþe uçar 01/09/2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.