BİR BURAM IŞIK

BÝR BURAM IÞIK

Bir buram ýþýktý, içimde bir heves,
Dünya gibi güneþe baðlanmaktý
Reddedilme duygusunu doya yaþa
Bir sýkýmlýk kurtulmaktý
Ýç dünya figüranlarýndan salýnývermekti
Olmadý ama
Çýkamadým düþ nehrinden
Götürdü beni kendimden
Götürdü uçsuz bucaksýz ellere býraktý.

Avunmayý senden öðrenmiþtim,
Kendimi bu denli mahvetmiþtim
Ne bir ben býrakmýþtým
Nede ardýmdan bir sevgi býrakmýþtým.

Kendimi hep uçurumlarda buldum
Güneþe baðlanmak hevesiyle
Hem de ýþýðýndan bir parça kopara bilmekçesine
Yine olmadý
Hiç mi hiç olmadý
Çünkü yüzeyimdeki ýþýklar
Ýçime hapsolunmuþtu
Hapsolunan ýþýðýmda sönmek üzereydi
Ve derken sönmüþtü son kalan ýþýðým da
Sadece bir kor kalmýþtý yerlerinde
Ama
Alevlenebilmek için bir kývýlcým bile yeterdi
“ Sahi, ondan bile umudumu kesmiþtim”
Böylece kendime ölüm kapýlarýný aralamýþ oldum
Ve bendimi ölüme terk ettim…


hasan basri bayýr / deneme þiirler

Sosyal Medyada Paylaşın: