AFFET BE ÇOCUK
Bu bayram sabahý rastladým
bir sokak çocuðuna…
Uykulu gözlerini ovuþturup
aranýrken þaþkýnca,
Emanet býrakmýþ düþlerini
dün geceki yýldýzlara.
Doðan yeni bir güne
uykusuz bedeni derken merhaba,
Umutlarýný, sevinçlerini
ertelemiþ yine ertesi yarýnlara...
Ýçim yandý arkadaþ !
gözlerini dikip bakarken bana.
Ah ettim, özlem duyarken
çocukluðumdaki o bayramlara.
El öpmek de neydi nerden bilsin
diye düþünürken usulca,
Acý bir tebessüm ettim
avuçlarýma býrakýlan o harçlýklara.
Hiç bayram etmiþmiydi acep
tutunurken ucundan hayata.
Hissedebilir mi sevincini
yüreði boðulurken hýçkýrýklara.
Bilir miydi naz etmesini
olmayan babasýnýn elini tutarken sýkýca.
Yüreði kuþ gibi çýrptýmý hiç
bakarken baþucundaki bayramlýklara.
Yorgun baþýný koymuþ muydu
yumuþacýk umut dolu yastýklara.
Ya bir annesi olmuþ muydu
öpücük kondurup, dokunan saçlarýna...
Biz sevdiklerimizle yatarken
gecenin sýcak koynunda,
Bu soðuk, kirli sokaklar
basar çocuklarýný baðrýna...
Utanýr adam diye geçinen yüreðim,
o mahsun bakýþlarý geldikçe aklýma.
Affet be çocuk !
öpülecek bir el uzatamadýk sana...
Tüketirken ömrümüzü günlük sevdalarla
ne söylesem boþ, Bayramýmýz bayram ola...
-vedâti-
( Vedat Topuz - 30/08/2011 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vedat Topuz (vedâti) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.