Atan yürek,çýrpýnan elleri ve daha henüz açýlmamýþ gözleri vardý. Þubat beklide marttý, Ýhtiyar bir kadýn gülümseyerek baktý.
Tanrýya dua eden bir müslüman gibi Kaldýrmýþtýk ellerimizi sana. Cebim meteliksiz,bedenim yorgun,hava bulutluydu, Elimizde bir kaðýt ve yürüdük. O, birden adýný söyledi Ve konuþtu...
- Þu resimdekine dalýp Utanmadan aðlayýp, Seni düþüneceðim. Hissederek ellerini Dokunup tenime, Þarkýlar söyleyeceðim. Ve düþün ki sýska bedenim bir gün yoktur, Bana gelmen kadar gelmemde zordur.
Yinede, seni anlatýrým ki: ‘’Devrim ve aþk Saçlarýma dokunan pezevenk eli deðil, Karanlýðý yýrtarak gelen kahraman, Baban bana fedakarlýðý anlatan adam.’’ Sen ki bir baþýna Dolaþacaksýn yollarda Yollar senin kadar Yorgun olacaklar. Dedi..
Sustum ve korktum..
Bu kadýnlar hep yalnýzdýrlar.. Ve bilirim ki doðuran onlardýr, Ve yalnýzca onlarýn mübarek elleri Doðacak olanlarýn alnýndadýr... Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.