BİZ KÜÇÜKKEN KAÇ YAŞINDAYDIK...
ecedemet
BİZ KÜÇÜKKEN KAÇ YAŞINDAYDIK...
‘’biz, ne aþka küstük ne de aþk bize küstü,çünkü biz aþký asla incitmedik’’
‘’küçücük çocuk kalbimizle insan gibi sevmeyi herkesten önce biz öðrendik’’
‘’öðrendik ama neye yarar siz büyüklere sevmeyi nedense bir türlü öðretemedik’’
‘’eðer öðrenseydiniz biz çocuklar belki de daha çok yaþar bu kadar erken ölmezdik’’
,
babamýn kenarý yýrtýk siyah fötr þapkasýný
ilk kez aynanýn karþýsýnda
kafama taktýðým gün unuttum küçük olmayý
ve
o gün sen de annenin
en sevdiði topuklu ayakkabýlarýný giyip
bileðini incitmiþ lanetlemiþtin içine büyümeyi
aðlýyordun acýyla
ama acýyan yerine deðil
acýtan hoyrat ellerin gölgesine
suratýnda patlayan zamansýz bir tokadýn
onursuz haksýzlýðýnaydý sitemin
belki isyanýna merhem olur niyetiyle
ben de öpeyim geçer demiþtim de
sen de izin vermiþtin
dudaklarýnda o masum
utangaç bir gülümseyiþ ile
hâlâ titrerim hüzünle bugün bile
bir öpüþün en saf halini
dudaklarýmda hissettikçe
o zamanlar ikimizde
büyümenin ne olduðunu bilmeyen
iki küçük suskun çocuktuk
ya da susturulmuþ
umutlara gebe
iki soluk mutluluk
sahi hatýrlýyor musun
biz küçükken kaç yaþýndaydýk
þu an
anýmsýyorum da
bir gün yine koþarak gelmiþtin yanýma
nefes nefese
ceplerine gizlice aþýrdýðýn þekerler ile
sonra da minik avuçlarýmýza saya saya
koyup paylaþtýrmýþtýn sonsuz bir sevinçle
bir sana bir bana
bir bana bir sana diye diye,
senin tek bir avucun bile dolmazken
o rengarenk þekerlerin
benim avuçlarýma neden sýðmadýðýný
ne yazýk ki çok geç anladým
anladýðým da ise sen çoktan aðlamýþtýn
þimdi biliyorum
sendeki sevginin bendeki bir’in kaç katý olduðunu
ve
öksüz aya’larýnda þiþen kýzýl zýlgýt tadýnýn
yetim gözlerinde ýþýldayan acý gururunu
kirpiklerine gizlenen ýslak cemrelerinden tanýdým.
cezalý olurduk bazý günler dýþarý çýkamazdýk
ayaklarýmýza vurulan prangalara aldýrmaksýzýn
camdan uçurduðumuz kaðýttan kuþlara bakýp
el ele hareli bir maviliðe dalardýk seninle
özgürlüðüm daha da þahlanýrdý
senin düþlerinse rüzgârýn kanatlarýnda
cývýldaþýrdý hale hale
bazen de çiçek toplamaya giderdik
gelincikleri ben
papatyalarý ise hep sen toplardýn
korkardým
bir gün beyazýn peþine takýlýp da gidersen
bana kýrmýzý yasýn kalacaktý bir tek ardýndan
iþte bu yüzden
bana verdiðin tüm çiçekleri sen görmeden
her zaman komþu bahçenin su kuyusuna atardým
sonra da bütün gece aðlamaktan, uyuyamazdým
þimdi topladýðýn o papatyalar var ya
týpký bir yaðmur misali
düþüyor yavaþ yavaþ
ellerini özleyen saçlarýma
ve okþamak için her dokunuþumda
gelincikler süzülüyor yanaklarýma
ansýzýn gidiþinin aðýr yükü kaldý artýk sadece,
cenazeni taþýyan
kederli bir bayram sabahýnýn yýkýk omuzlarýnda
zaten ben de tam o anda unuttum gülmeyi
seni topraða beni yalnýzlýða gömen demir küreklere
terk edildiðin karanlýða
nefretle baka baka
sen de hatýrlýyor musun
sahi söylesene
yoksa unuttun mu
biz küçükken kaç yaþýndaydýk
oysa ben hiç unutmadým
ne seni
ne o eski günleri
ne de eski bayramlarýn
anýlarýmda genzini yakan
kekremsi sevincini
kaç yaþýndaydýk bilemiyorum ama
bildiðim bir þey var ki
gittiðin gün ben de bittim
varlýðýmýzdan iki kefen kaldý geriye
birini sen giydin giderken topraðýn altýna
diðerini ben, topraðýn üstünde sensiz kalan tenime
hâlâ ateþinde kavrulur yüreðim
takvimler ömrümden tükendikçe
biz dünyayý yaþayamadýk ama
dünyadan daha büyük bir aþký
bizimle yaþatmayý baþardýk
hem de hiç küstürüp incitmeden
küçükken kaç yaþýndaydýk
artýk biliyorum
biz küçükken
aþk kaç yaþýndaysa
biz de o yaþtaydýk
aslýnda,
biz aþkýn en güzelini yaþayan
ama vuslata yasaklanan
aþk’ýn yaþýnda
aþk tadýnda
ve
aþk adýnda
yaþlý iki çocuktuk…
ecedemet...
BAÞTA EDEBÝYAT DEFTERÝ YÖNETÝCÝLERÝ OLMAK ÜZERE TÜM ÞAÝR DOSTLARIMIN VE BÜTÜN MÜSLÜMAN ALEMÝNÝN MÜBAREK RAMAZAN BAYRAMINI EN ÝÇTEN DÝLEKLERÝMLE KUTLAR,ÝNÞALLAH DAHA NÝCE BAYRAMLARA EL ELE VE YÜREK YÜREÐE ERÝÞMEK TEMENNÝSÝYLE...
HER ÞEY GÖNLÜNÜZCE VE HEP ÞEKER TADINDA OLSUN,
SELAM SEVGÝ SAYGI VE DUA ÝLE...
HEPÝNÝZ ALLAH’A EMANET OLUNUZ DEÐERLÝ DOSTLARIM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.