sesime akraba arkanda býraktýðýn sevgi kor rengi bir yorgunlukla baþ etmek için sýmsýký sarýlýyorum seninle ilintili yalnýzlýðýma sonsuzluða býraktýðým bu yankýnýn ortasýnda suskun kime seslensem sen sanýyorum içimde hýçkýran denize saplý býçaðýn aðzýnda aðzýn
seni öperken buðday baþaklarý çoðalýrdý kahramansýzlýðýna roman gibi bir mevsimin ve göðüs gerebilmek için seni beklemenin uzunluðuna uzak ufuklarla hesaplardým her anýn hasretime bahþedilmiþ anlamýný
ölümümle maðrur bir pazar gününde susayacaksýn zeytin aðaçlarýnýn altýndaki musluða uzanan avcunda gözyaþlarým dinlenecek dinecek çocukluðumuzdan bu yana biriktirdiðimiz aðlamak duygusu topraðýn üzerinde umut altýnda tarihin tortusu bir bütünüz daima ayrýlýkla kavuþmak gibi
kalbimin doðruluk ibresisin ömrümün kýblesi kan kokulu bir sarhoþlukla baþým dönmeli sarmalýsýn yaralarýmý her anýný özlediðim kirpiklerinin uçlarýyla sen benim kendimsin göz kapaklarýmýn altýndaki düþ incisi uyandýr beni
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.