Ellerim tutmuyor
Ellerim tutmuyor çünkü elini tutmuyor
Gözlerim görmüyor çünkü yüzüne bakmýyor
Bu aðrý dinmiyor hayalin bana yetmiyor
Sensizlik küllenen ateþi geri yakmýyor
Ruhuma yalnýzlýk sinmiþ yüreðim biçare
Vuslat umutlarým þimdi sönmüþ bir volkandýr
Kalbimde yokluðun hiç geçmez derin bir yara
Gönül þafaðýnda þimdi gökyüzü alkandýr
Kanayan, aðlayan, gül gibi solan ömrüme
Bir nefeslik yok mu ölü dirilten bakýþýn.
Bengisu yoksunu, kurumuþ yürek çölüme
Bir damlacýk yok mu mavi okyanus gülüþün.
Gözlerimde bulut bulut yaðmura özlemsin
Damla damla düþen kar gibi ellerin soðuktur
Yandýkça kavrulan küle dönüþen yüreðimsin
Kaþlarýn çatýlsa kirpiðin keskin ok olur
Eriyen mum gibi aþkým gizlenir heceme
Urgandýr gözlerin, caným, boynuma sarmasan
Bir kývýlcým olsan yar, yeter karanlýk geceme
Ay karanlýðýný, sevda ufkuma örmesen
09 09 2007
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.