AŞKIN İLK HALİ

ÝLK ÂÞK ALLAH’AYDI.

Gönüller gerçek ve hakîki sevgiliyi gördü,
Tamamlandý. Söz verdi. Sonra!

Sonra baþladý felaketi insanýn.

Koptu ana yurdundan ve
Diyâr-ý gurbete geliverdi bir gün.

Kendi istemedi.

Yüceler yücesi sevgilinin takdiriydi bu,
Verdiði sözün imtihanýydý.

Sevgili sadakat ister, bekler, hakkýdýr.
Ya alýr ve kabûl eder, ki ne þereftir.
Ya kovar katýndan, yanmanýn büyüðüdür iþte…

Ýlk günleri, yýllarý kolay geçti,
Perdeler yavaþ indi önce
Hâlâ iþareti, kokusu, izleri vardý Hakk’ýn.

O sebeple zahmetsizdi çocukluðu.
Dertleri bedeni gibi küçüktü.

Sonra büyüdü ya insan,
Hasreti de büyüdü, yalnýzlýðý da.

Gönlü bir kez yâr-ý hakikiyi bilmiþ
Ve içine sindirme devletine ermiþti ya artýk,
Her gün artan hasreti ile periþan olan zavallý insan,
Çaresizce teselliler aramaya baþladý.

Doðaya baktý avundu, geçti.
Hayvanlarla oyalandý, kullarla imtihan olundu.

Yandý, kavruldu, cevheri çýktý ortaya.
Nice deneyip yanýlmadan sonra yine Hakk’a sýðýndý.

Takdirine razý oldu. Sustu. Akýllýlýk etti…

Ýþte kendi gibi bu zahmeti gören, bilen,
Korkmayan ve gönüllü çeken güzel yürek sahipleri
Birbirlerini bulur ise yeryüzü imtihanýnda,
Yarým gönülleri birbirlerini tamamlar ve
Hakk nûru tekrar parlar içlerinde. Felâha ererler.

Mes’ud ve bahtiyar dönerler Hakk’a.

Allah (cc) hepimize nasip etsin. Âmin…

Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: