ŞAİRİN SON GÜNÜ
Nurduran Duman; Nasýl bir yazdýr, ardý ardýna dökülüyor topraða þâirler...
Þiirle Seyhan Erözçelik... Þiirle...
Hüseyin Þenel; Benimde ölesim var! ÞÂÝRÝN SON GÜNÜ De me öyle Hüseyin… Ýnadýna yaþamalý þâir dediðin.
Görmeli, duymalý ve yazmalý sonra.
Þâire her þey yakýþýrda, bir ölüm yakýþmaz,
Kolay ölmek hele hiç yakýþmaz be Hüseyin…
Yalnýzlýðýna inat,
Öleceðini bildiði gün bile
Âþýk olmalý þâir.
Sevmeli yani ölünceye kadar.
Bir çocukla arkadaþlýk edip, az aklýný karýþtýrmalý
Ve en güzel þiirlerle nasihat vermeli,
Ona þiiri, yaþamayý sevdirmeli.
Sevgiden korkmamayý öðretmeli en azýndan,
Yapabileceði iyiliklerin en büyüðüdür ona.
Bir yaþlýyla uzunca bir sohbet etmeli,
Sabahtan öðle saatlerine kadar, akþama yada
Umudunu tazelemeli insana dair.
Karný aç geçse de lokantalarýn önünden,
Cebindeki son parayla simit ýsmarlamalý birine.
Ne kadar alacaðý varsa unutup, baðýþlamalý.
Ölümü beklememeli yani,
Nasýlsa vakti gelince o gelir bulur hepimizi...
Kolay ölmemeli þâir dediðin Hüseyin
Olabildiðince sakýnmalý, kaçmalý ölümden
Ve yaþamalý, asýlmalý hayata. Umut güzeldir.
Býrak ölüm kovalasýn seni,
Bin bir tuzaklar kursun her defasýnda,
Tek tek aþmalý ve son nefesinde baþý dik beklemeli.
Ölüm meleði istemeden önce vermeli son nefesini de.
Onu bile þaþýrtmalý yani…
Yüzünde bir alaycý tebessümle,
Belki son bir cigara içerek.
Kimseye vedâ bile etmeden.
Hüseyin hem kolay mý öyle hemen ölmek!
Selân okunur önce, sonra kefeni bir para,
Hocalarda utanmaz þimdi bahþiþ almaya, sýrýtýr beklerler.
E kardeþim mezarý da ayrý para.
Çalýþ biraz, biriktir kenarda.
Ardýndan yük olma kimseye, kötü laf etmesinler.
Ýþte bu hiç yakýþmaz þâire…
’Merhûmu nasýl bilirdiniz?’ diye soracaklar ya,
Yazdýðýn þiirler, kavuþamadýðýn sevdalarýn gelsin akýllarýna da,
Saygýda kusur etmesinler hatýrana...
Laf aramýzda Hüseyin, ben de öleceðim.
Çaktýrmýyorum þimdilik.
Sorarlarsa bi’þey deme sende…
29 Aðustos 2011 – Pazartesi
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.