Ebedi çöller dile gelir, Mecnun’a bir cennet olurlar... Her kum tanesinde bir Leyla saklýdýr, Leyla ise Mecnun’a yasaklýdýr... Âdem ile Havvâ’nýn yasak meyvesi gibi... Ne zaman dokunsalar o zaman söner huzurlarý. Iþýklar söner. Yangýnlar daha bir yanar. Alevler can bulur perde perde. Ve beþeri ruhlar aranýr dururlar. "Ol" deyince oldurur yaradan, Var edilmek böyle kolay, Varken yok olmak olay. Ýnsanlar... Ýyi ile kötü arasýnda depremler yaþar. Aldanýrlar çoðu zaman. Hepsinin derdi yanmaktýr muhakkak. Kimi irem için, kimi cehennem için...
Ali Can BÜYÜK Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Can Büyük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.