Ey rüzgâr dost mu sandýn kayalarý kendine Esiyor boraným iþte yine kendi kendine Fýrtýnaya hapsolup esersin ya delicesine Baþýn göðe ermez umutlanma yok yere
Mor daðlardan öte yoktur yol zirveye Pespembe bulutlar eþlik ediyor gene Çetin yamaçlar geçit vermiyor kimseye Uludur daðlarým boyun eðmiyor yüreðe
Çatmýþ yine kaþlarýný aralanmaz bulutlar Hiç durmadan þikâyet herkese sitemkâr Kýsacýktý ömürler geliyor iþte vakit dar Bir ufacýk umudu çok gördün sen yar
Rüya mý gördüðüm gündüz vakti hayalin Yeþerecek sanmýþtým bir filizdi belki de Fýrtýnaydý götüren katývermiþti önüne Eremeden vuslata yok olup da gidendin
NÝHAL 27.08.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
47nihal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.