"Ne Yaşadımsa Kendimce"
Çýlgýn esen rüzgârlarýn ardýnda bir enkazým
Senin uðruna yalnýzým, senindir artýk sýzým
Umutlarým yitik bir gecenin koynunda saklý kalmýþ
Onlar da bir hayal, sonu gelmeyen bir masalmýþ
Mutluydu aþk, ilk defa can bulmuþtu bu tende
Ölmeye de hiç niyeti yoktu soðuk bir bedende
Aþk, yalnýz kendi kaderini yaþýyordu aslýnda
Ýmkânsýzlarla büyüyordu, uslanarak sevda faslýnda
Vefasýz bir yâr için, senin için bulutlarýn sefiri olmuþum
Kapýmý vakitsizce çalan yaðmurlarýn esiri olmuþum
Bir yiðit kamçýlandý senden sonra, borçlanarak ölüme
Su vermedin, kir akýttýn hep topraðýnda açan gülüme
Ben kimsesizliðime bir kimse ararken en derin acýyla
Kimselere ihtiyacým yokmuþ, anladýðým kadarýyla
Tarifsiz sancýlarýn beþiðinde sallanýrken ruhum
Yitik sevdalar pazarýnda yalnýz kendimi bulurum
En zifiri karanlýklarda aydýnlýkken dünyam
Buz kesen, nefes kesen ayrýlýklarla çalýndý rüyam
Bak bir yýldýz daha kaydý geceden, ayýn ýþýðýna inat
Dile geldi yalnýzlýðým, susuyorken kâinat
Aklýma gelince kirli vedalarýn, yalnýz sevgini aklarým
Yýllanmýþ þarap gibi içimde düþlerini saklarým
Sensizliðime faydasý olmaz artýk bitmeyen ahýmýn
Gözümden akan kanlar benim, bedeli günahýmýn
Ne acýdýr oysa sevdiðini haince terk etmek
Kirli yalanlarla süslenmiþ ayrýlýðý hediye etmek
Belki sen, yeni bir aþkýn arifesinde umutla coþarken
Ben nöbetlerini tutuyorum aþkýnýn, ölümüne koþarken
Derilmemiþ güller býraktým geriye saklý bahçemde
Kurut þimdi istediðin kadar, bir gün kahrýndan ölsem de
Verme kimselere gülüþünü, sakýn aðlatma gözlerini
Ben o gözlerde kaybolur, sonra arardým izlerini
Yanaðýna kondurduðum o tatlý öpüþümü hatýrla
Hissederek sýcaklýðýmý, dokun þimdi usulca
Ýlaç deðildir artýk yarama, sensiz biriken zaman
Dönüþü olmayan ayrýlýk sanki ölümden de yaman
Topladým daðýttýðýn bütün umutlarýmý sessizce
Gidiyorum bir meçhule, ne yaþadýmsa kendimce…
Ali Can Büyük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.