KARANFİL SOKAKTA KAN İZLERİ

Her geçiþimde o sokaktan,
Ellerinde kalemleriyle,
Karanlýðýn üzerine
Aydýnlýðý çizen,
Umudun yeþerttiði
O filizleri
Anýmsarým.
Evrenin yok olmaya mahkum acizliðinin
Ýnsanlýðý katlediþini…

O filizlere,
Ýlke bildikleri ilim yerine
Kýrýlasý silahlarla
Ölümü öðretenler,
Bilmiyorlar,
Topraða düþen tohumun
Ne filizler yeþerttiðini…
Ve yýllarýn insanlýða öðretemediðini
Bir ölümün öðrettiðini…

Her geçiþimde o sokaktan
Kendime verdiðim o sözü anýmsarým.
Sözüm var demiþtim.
Sözüm var sevda;
Ben,
Evrenin sadýk vatandaþý,
Sonsuzluðun eli
Kapatýncaya dek gözlerimi,
Acýlar içinde yaksan da beni,
Dayanýlmaz da olsan
Çekeceðim seni…
Çekeceðim, ölüm de koksa her yanýn…

Sözüm var ateþ;
Yok olduðu gün dünyanýn üzerinde
Vahþetin,
Zulmün karanlýðý,
Gökyüzünde dalgalandýðý gün rengin,
Kentin büyük meydanýnda
Yakacaðým seni
Seyredeceksin coþkusunu milyonlarca insanýn…

Sözüm var güneþ;
O büyük gün geldiðinde,
Sevdalýnýn bedenine
Deðdiði gün bedenim,
Geçmiþin anýsýna,
Gökyüzünün ortasýna
Çakacaðým seni…
Tek tutsaðý sen olacaksýn evrenin…

Her geçiþimde o sokaktan,
Sanmayýn,
Sadece bunlardýr anýmsadýklarým.
Ve sanmayýn sadece o an anýmsarým…
Ben hep bu duygularý yaþarým…

___nAZÝF çAVDAR___

Sosyal Medyada Paylaşın: