Yüreğinle Kal
Sevgimin anlam bulduðu yerdeyim
Gözlerinin izinde.
Çöldeki serabýmsýn,
Her çið damlasýnda
Kirpiklerimin tellerine dolan,
Hazan rengisin eteklerimde.
Düþündükçe yýrtýyorum çemberimi,
Baþýmý kaldýrýp göðe,
Çekiyorum nefesini derinden iliklerime.
Bahçemde açan çiçeðimsin,
Hoþ geldin, en masum düþüm
Örtündüm sevgini, hayalin vururken yüzüme
Yokluðuna sürgün edildiðim anlarda bile
Mutluluk yaþýmdýn, akýp geldin gizlice.
Cennet yüreðinde, Kevser Irmaðý’nda
Darî Celal kapýsýnda, su içsem gözlerinde.
Buluþsa ellerimiz Ahiret âleminde.
Sevdiðim;
Geleceksin diye boyandým kýrmýzý düþlere
Deniz köpüðünde yýkadým tenimi
Dolunayýn hûzmesi vurunca, Aþk ateþiyle
Taç Mahal’in mermerleri gibi
Þafakla birlikte döndüm toz pembeye.
Mehtaba uyandým seninle,
Yasladým baþýmý göðsüne,
Geldin iþte! Hep vardýn, inandým sevgine.
Ömrümce tenini koklasam,
Gerdanýnda soluklansam bin lahza!
Hoþ geldin seyrine doyamadýðým
Ay, ýþýðýnda bürünürken uçuk maviliðe
Yýldýzlarý tuttum bir bir;
Topladým, þimale dönükken yüzüm,
Yaðdýrdým saçlarýna...
Tutunsunlar ýþýðýnýn gölgesine
Ki nisyan geçmez düþ sokaðýndan .
Derin denizlerin serin rüzgârý,
Estin gönlüme asaletinle.
Kaf daðýnýn gelinciðini erittin, buselerinle
Usulca fýsýldadýn yapraklarýma.
Ömrüm dedin, gözbebeðim...
Kokladýn kadife tenimi gece sarýnca
Hüzün uðramasýn diye çekildik kýyýlara
Çünkü sevdiðim;
Yandýk biz gönülden.
Ey Ruh-î revaným!
Yâr dedim, tutundum dalýna
Giyotine gelesin, gidersen baþkasýna
Kýskanýrým bilirsin, Þems’ten, Kamer’den, Leyl’den
Can dara düþerken çekilirsem düþlerinden
Bil ki; Sadece ümitsizlikten.
Ahir ömrümün, baki yoldaþý;
Bir gün bedenen gitsen de,
Yüreðinle kal, yerin baþým üstünde…
Neþe Cömert
12 Ocak 2011
Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.