Bir çift parlayan misket gibiydiler Denizden rengini alan Dünyadaki tüm güzelikleri hak ederken onlar Gördükleri acý zulüm ve kin Gülmesi gerek o mavi gözler Hep þâhid oldular ölümlere Oyuncaklarý oldu kan kusan silahlar Onlar savaþýn ortasýnda açan papatyalar Onlar büyüklerin yok ettiði Onlar açlýða mahkum edilen çocuklar Deðil mi haklarý yaþýtlarý gibi Sýcacýk bir yatakta yatmak Yeþillikler içinde parklarda oynamak Oysa onlar mayýn tarlasýnda Kovanlar arasýna büyüyor Ey insan oðlu aynaya bak Yaþattýklarýndan utan utan artýk! Filistinde alýnlarýna yazýlý bir kurþun Kaderlerin karasý ile doðuyorlar Somalide açlýðýn pençesinde Can çekiþmeye mahkum Düþünmeden günâh içinde Çöpe atýlan nimetler Kaç çocuða can verecek Bir düþün! Ey insan oðlu Tarih tükürmeden suratýna Dön seni sen yapan vicdânýna! Son ver kendinle olan savaþýna! Çocuklarýn gözlerinde Kýrmýzý deðil yeþil olsun bu dünya
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.