sendeledim
sencileyin
düþ/ün/menin zehri aktý damarlarýma
nefesimde biraz endiþe
aþktan tevellüd bir yan/ýl/gý
sandým ki
zaman
aç topraðý doyurma zamaný
bir deðirmi gök serdim gözlerine
henüz cenin bir düþ iken
batýrýp kendi kanýma
ihtilâl sokaklarýna yazdým
son teleðimle adýný
akþamdan biraz kül
hayyam’dan þarap aldým emanet
çýðlýklara boðdum sükunet þarkýlarýný
hüzzama karýþtý neva
dudaklarýmda alýç tadý
ne yana baksam gözlerin cennet
kehanet sanýyorum gözlerinden kayan yýldýzlarý
ya bir gecenin kanýnda
yahut bir þiirin rahmindesin
zihnimi karýþtýran
zihnimi kýþkýrtan ellerin
ensemde
kýzýl kýyamet
taze anýlarým yok benim
evcilleþmiþ
mahcup birkaç düþ
omzumda yivli bir tüfeðin tepik acýsý
tez solan bir mevsimin
imlâsý bozuk
mânâsýz
þiirlerinin altýnda buldum imzamý
bir yokuþun baþýndayým
bir adým ötesi sýrat
son gemiyi de yakýyorum gözlerinin önünde
güller tutuþuyor hayalini öperken
biliyorum
hiçbir gün tekrarlamayacak kendini
göm beni
toprak tavýnda yüreðine
bir akrebin kýskacýnda doldurdum zaten keþkülümü
ay tutulmasýydý bu
tutuldum
zorla elimde tuttuðum
kale/m düþtü
bir darbe kadar çamurludur madem
nazarýnda suretim
suçum sabit görülene dek
nezaretinde kalayým gözlerinin
akl-ý kâmildim eskiden
harlayýn ateþi erenler
herkes yandý
bir can ben
yanýlmýþ olamam
aþktý bu
penceremden / zamansýz / esip geçen…
/ mai /