elime alýnca sazý
koyver gitsin diyen ince bir acý
hayata inat koylarda sabahla der
harabeden kalma tatsýz tuzsuz bu sýzý
denizde yalnýz gezinen tekne
uyuduðum soðuk beton dalgalanýyor
yüreðimdeki bu þarap tortusu
acayip, öyle vallah, pek acý
geleyim ne olacak kalbimde fýrtýnasý
sus da çingene devri güneþleri
aya hüzün boþaltsýn sahilin penceresiz yuvasýnda
içkimi döken soðuk beton boðuluyor nasýlsa
acayip kan kusuyor toprak, hýrýltýlý soluyor
bu denizde geceleri baþka bir hoþ mirim
koynuna çaðýrýyor topraðýmý
Gerek yok, nasýlsa, göðsünün elifinde
tir tir titreyecek bu seferde
topraðým, topraðým, topraðým!