Gün olur gâibten ses, türlü haberler gelir
Hatta, iddialar ki; yeminlerle örülmüþ
Þaþarsýn, þaþýrýrsýn! Acabalara düþüp;
Bir yanýn diðerinin hýþmýyla sanki üþür
Yüreðinde biriken sîman ile buruþur
Fikrin ve duyumlarýn acýmasýz vuruþur
Ýnsansýn! Kayýtsýzlýk nerde, nasýl görülmüþ?
Hiddetin duman duman sanki göðe yükselir!
Düþünürsün... Haberci iyi bilinen biri
Üstelik her kelâmý: doðruluk ve dürüstlük
Taksimatta erdemi yandaþýyla bölüþüp;
Bir namuslu ki (!) sorma! Heykeli dikilesi
Doðmamýþ nesillere saklanýp ekilesi (!)
Böyle bir nurânînin (!) görülür mü hîlesi?
Ne mümkün, asla, hâþâ (!) hatta üstüne üstlük
Olmaz ya! Yutmak ecir; ondan damlayan kiri (!)
Ýþte burada baþlar insanýn feraseti
Ve, dini hükümlere ne kadar uyulduðu
Ýzzetliyse, nefsiyle cephe cephe yoluþup;
Uzak durur þirretin saçtýðý tafralardan
Beslenmez þer ikramlý mürâî sofralardan
Korunur yalan yanlýþ türlü iftiralardan
Vâkî midir zurnadan ney sesi duyulduðu?
Arsýzý ele verir piþkince hamâseti!
Ýddia ispat ister ve ona þâhit gerek
Üstelik þâhitler de emin olmak zorunda
Tarafgirlikten uzak adâletle buluþup;
- Bir haber geldiðinde, araþtýrýn! Diyor Hakk!
- Ya iþi iyi öðren ya da mizana býrak!
- Fâsýkça âkýbete fâsýklardýr müstahak!
Kirlenen, kirletilen duyum anaforunda
Dengeyi saðlamaya mutlaka zâhid gerek!
- Ben þeytaným! Sözüyle þeytaný duyan var mý?
Ya da hangi hýrsýzdýr: - bak geldim! Deyip soyar?
Dolunay âyininde hayasýzca gülüþüp;
Münâfýklýk, takýyye mertlik pazarý kurmuþ
Þirretler zirve yapýp gün geçtikçe kudurmuþ
Akýl, teslimiyetle kalkýp selâma durmuþ
Yazýk o mideye ki; kardeþ etiyle doyar!
Söyle dertli kalemim! Zan ehli sana yâr mý?
Öyle bir zaman ki bu; bir an gaflete dalsak
Her köþede bir fitne filizleniyor yârab!
Þeytanî vagonlara pervazsýzca doluþup;
Gün olur, kürsüleri çýkýp iþgal ederler
Gün olur, haddi aþar; hakký ihlâl ederler
Gün olur, þerri tutar; hayrý ihmâl ederler
Bilirsin kim samimi, kim gizleniyor yârab!
Ne olur þu ölümden lâyýkýyla ders alsak! ...