þehir aðýr bir rüzgâr altýnda öylece durur gün batýmý rengi yüreðinle toplarsýn ezeli suskunluðunu sararsýn bohçana yanýlgýlarýný gülüþünü asarsýn yalnýz serçeler aðacýna yol alýrsýn hüzünlü bir uykunun koynuna
çölün ortasýnda kum tanesi diz çökmüþ oturur çocukluðun bir þelale fýsýltýsý bekliyor hâlâ geçtiðin yýllarýn adýmlarý dolaþýr damarlarýnda meleklerin imkansýz notalarý duyulur yataðýnýn baþucunda Tanrýnýn masallarýný anlatýrlarken döne döne gezinir ay bir yýldýz daha ýþýðýný söndürür geceden sen uyursun uykun deniz kokusu, sessiz ve derin
dokunur usulca acýlar göðsüne ruhun bile duymaz mavi ve küçük kadýn Ýnlersin nedensiz ve bilinçsizce anlamý sýr, bir sýzý kalýr sabah uyandýðýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.